ای کریمی که در جهان کرم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 ای کریمی که در جهان کرم بخشش بی ریات عادت و خوست
2 میزبانی است تازه روی گفت که همه پشت گرمی من ازوست
3 پشتم از خدمتت دوتاست چرا رشتهای امید من یکتوست
4 لیکن از جان و تن همیکاهم از بسی طعنه های دشمن و دوست
5 بخدا و رسول و کعبه اگر این تقاضا ز بهر کهنه ونوست
6 بعد ازان ده قصیده غرا این تقاضا بدین صفت نه نکوست
7 خود همه بادگیر این گفته نه گل آید برون زباد از پوست؟
دیدگاه‌ها **