ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی مقطع 18

1 ای کریمی که در جهان کرم بخشش بی ریات عادت و خوست

2 میزبانی است تازه روی گفت که همه پشت گرمی من ازوست

3 پشتم از خدمتت دوتاست چرا رشتهای امید من یکتوست

4 لیکن از جان و تن همیکاهم از بسی طعنه های دشمن و دوست

5 بخدا و رسول و کعبه اگر این تقاضا ز بهر کهنه ونوست

6 بعد ازان ده قصیده غرا این تقاضا بدین صفت نه نکوست

7 خود همه بادگیر این گفته نه گل آید برون زباد از پوست؟