ز تاب آتش غم سینه چاک خواهم از اهلی شیرازی غزل 641

1 ز تاب آتش غم سینه چاک خواهم شد بیار باده وگرنه هلاک خواهم شد

2 اگرچه شکرت آلوده نیست ای ساقی چون لب نمب نهی اندیشه ناک خواهم شد

3 سرم که خاک رهت نیست بهر خدمت توست وگرنه عاقبه الامر خاک خواهم شد

4 کنون که پده ز ناز من برافکندی بسجده پیش تو بی ترس و باک خواهم شد

5 کجا به میکده تر دامنی کنم اهلی که پاک آمدم اینجا و پاک خواهم شد