اگر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 147

1 اگر رخت از جهان بیرون نهی به ازین تر دامنان گر وا رهی به

2 تماشا گاه جانت بس فراخست اگر زین تنگنا بیرون جهی به

3 گل امید ازینان نشکفد هیچ اگر خار دل خود کم نهی به

4 چوقوت شمع هم از شمع باشد حقیقت عمر او را کوتهی به

5 بگرد بید بی بر چند گردی غرض سایه است هم سروسهی به

6 زدونان سوی صاحبدولتی پوی که تیزخواجه از ریش رهی به

7 تملق کن چو دشمن گشت غالب چو درمانی ز شیری روبهی به

8 بهی کن گر کسی بد کرد با تو که داند هر کسی کز بد بهی به

9 نباید عیبم ار چیزی ندارم که دست سرو آزاده تهی به

10 زعلم و حکمتت کاری نیاید برو هم ابلهی کن کابلهی به