گر از همه کس بلطف و احسان از اهلی شیرازی رباعی 576

1 گر از همه کس بلطف و احسان گذری آسوده کی از حسود نادان گذری

2 چون خار رهت گیرد و چون سگ بگزد هر چند ازو کشیده دامان گذری