خواهم که سیر بینم از امیرخسرو دهلوی غزل 1174

1 خواهم که سیر بینم روی چو یاسمینش لیک آفتی ست فتنه، می ترسم از کمینش

2 بسیار زهد و توبه باطل شد از لبانش فتنه ست آنکه گه گه بینند شرمگینش

3 دل رفت و روزها شد کز وی خبر نیامد ای دور مانده چونی در زلف عنبرینش

4 طاقت ندارد آن رخ از نازکی نفس را ای باد تند مگذر بر برگ یاسمینش

5 ای جامه دار، ازینسان چستش مبند یکتا کز بخیه نقش گیرد اندام نازنینش

6 باری به تیغ راندن آن ساعدش ببینم خیز، ای رقیب بدخو، بر مال آستینش

7 گویند شادمان شو شستی، ز غمزه او من پشتیی که دارم کایمن شوم ز کینش؟

8 من خود ز بهر خوبی بر روی او نیارم لیکن تو گفت بشنو، بدخو مکن چنینش

9 خسرو، به یک نظاره دل را به باد دادی گر جان به کارت آید بار دگر مبینش