خود از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 127

1 خود بخود خواستم اینعشق علی الله چکنم محنت من ز من آمد گله زانمه چکنم

2 نتوان خوردغم ار در ره او کشته شوم صد هزارند چو من کشته درین ره چکنم

3 همه دم گوئی از خشم که جانت ببرم چند گوئی ببر و باز رهان وه چکنم

4 پردلی شرط نباشد چوره عشق روی من و زلف تو توکلت علی الله چکنم

5 عمر بگذشت مرا و تو همیگوئی صبر ور اجل دامن من گیرد ناگه چکنم

6 برمن آنست که تا روز نخسبم زغمت چون تو از ناله من نیستی آگه چکنم

7 دورباد، ارتو جز از من بکسی درنگری پس ببینی بحقیقت که من آنگه چکنم