گفتم به جوانکی مُفَرَّنگ از ایرج میرزا مثنوی 1

1 شکوه بر چرخ برند از دشمن عجبا چرخ بُوَد دشمن من

2 اللّه اللّه به که باید نالید زین ستمگر فلکِ اهریمن

1 روزگار آسوده دارد مردم آزاده را زحمتِ سِندان نمی آید در بگشاده را

2 از سرِ من عشق کی بیرون رود مانندِ خلق چون کنم دور از خود این همزادۀ آزاده را

1 به حکمِ آن که ز دل ها بُوَد به دل ها راه دلِ امیر ز سوزِ دلِ من است آگاه

2 غم ای امیر بدان سان فرا گرفته دلم که از فزونی بر آه بسته دارد راه

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته