گیرم که مرا هر سر مو یک از اهلی شیرازی رباعی 59

1 گیرم که مرا هر سر مو یک قلم است گر شرح غمت نویسم این نیز کم است

2 بس دم نزم که بر دل روشن تو حاجت سخن نیست که دل جام جم است