1 از زنگ کبر آینه خویش ساده کن در زیر پا نظر کن و حج پیاده کن

2 چون مور مدتی کمر بندگی ببند دیگر ز روی دست سلیمان، و ساده کن

1 گر چه محجوب از نظر کرده است بی جایی ترا همچنان جوید ز هر جایی تماشایی ترا

2 از لطافت فکر در کنه تو نتواند رسید چون تواند درک کردن نور بینایی ترا

1 دیوانه کرد سبزه خطت بهار را در خاک و خون کشید رخت لاله زار را

2 هر موی دلفریب تو شیرازه دلی است متراش زینهار خط مشکبار را

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟