صد خانه ز خوناب دلم ویران از اهلی شیرازی رباعی 30

1 صد خانه ز خوناب دلم ویران است وز گریه زار بیم صد چندان است

2 ازهر مژه ناودان خونیست روان گر من مژه را بهم زنم طوفان است