1 حسنی چو دعا بسر فرازی زلفی چو قضا بدست یازی

2 طبع رخ اوست دل ربودن رسم لب اوست دلنوازی

3 زنگی دو زلف کافر او دل می ببرد بترکتازی

4 وان ناوک چشم نیم مستش جان می بخلد به تیر غازی

5 ایزلف و رخت چو صبح و چونمشک در پرده دریدن و غمازی

6 خورشید ننازد از خجالت شاید تو بحسن خود بنازی

7 عشق تو بجان همیکند قصد جان بازی باشد این نه بازی

8 چون با تو حدیث بوسه گویم خود را عجمی همی چه سازی

9 دل باز ده ارنه بوسه بفرست نه ترکیست اینسخن نه تازی