می کوش که پامال جهالت نشوی از فرخی یزدی رباعی 376

1 آنان که بی‌مطالعه تقدیر می‌کنند خواب ندیده است که تعبیر می‌کنند

2 عمری بود که کافر راه محبتیم ما را دگر برای چه تکفیر می‌کنند

1 ای آنکه ز جود تست دریا در رشک افلاک همی گرید و می‌ریزد اشک

2 اولاد بنی آدم و با این همه جود شرمنده احسان توام یعنی کشک

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی