ای کرده چو ذره حسرت اندوز از اهلی شیرازی رباعی 12

1 ای کرده چو ذره حسرت اندوز مرا چون سایه ز غم کرده سیه روز مرا

2 خورشید رخا، مهل چنین مرده دلم باز آی و چراغ دل برافروز مرا