تا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 78

1 تا خط تو رخت بیرون میکشد ناله من سر بگردون میکشد

2 زلف تو همچون مهندس بررخت هر زمان شکلی دگرگون میکشد

3 خاک پایت خیمه بر مه میزند آب چشمم سر بجیحون میکشد

4 با که داند گفت دل جز با لبت جورها کز زلف شبگون میکشد

5 بار تو کش چرخ نتواند کشید خود نپرسی کاین دلم چون میکشد

6 از فلک هرگز کشیده کی بود دل ز هجرت آنچه اکنون میکشد

7 دل که گفت از غم فشاندم آستین دامن از هجر تو در خون میکشد