مستی گرفت شیوه آن از امیرخسرو دهلوی غزل 1173

1 مستی گرفت شیوه آن چشم پر خمارش شد ختم جان فزایی بر لعل آبدارش

2 تا باغ حسن گیرد نزهت، قضا نهاده سروی ز قامت او بر طرف جویبارش

3 افزود مهرش آندم دل را که بی حجابی بنمود روی تابان خورشید سایه دارش

4 آوازه بت حسن بنشست بی توقف ناگاه چون بر آمد از روم و زنگبارش

5 از شب اثر نماند، از شام چون بیاید از شش جهات گیتی از ماه پنج و چارش

6 بکشا ز قفل یاقوت آن درج زر به خنده کارم روان ز دیده گوهر بسی نثارش

7 خونریز تیر غمزش زان روی شد که دارد در نیم روز مسکن چشم سیاه کارش

8 ظلمش گذشت از حد زان قصه غصه کردم تا داد من ستاند ثانی شهریارش

9 تا قافیه است باقی راند کلام خسرو لیکن طریق احسن اینجاست اختصارش