می نوش که آنکه کعبه کردست از اهلی شیرازی رباعی 66

1 می نوش که آنکه کعبه کردست و کنشت خاک همه را مستی عشق تو سرشت

2 معمور بود بشاهد و باده جهان موعود بود به کوثر و حور بهشت