1 چمن ز سبزه خطی بر رخ جمیل کشید به باغ سرو روان قامت طویل کشید

2 به رنگ و بوی بیاراست گلستان خود را به گوشه های گلستان بنفشه نیل کشید

3 بتان آزری از بتکده برون جستند چو لاله زار به دشت آتش خلیل کشید

4 بهار در ره آیندگان باغ نگر که فرش دیده نرگس به چند میل کشید

5 سرودگویان بلبل به جام لاله شتافت گهی خفیف گرفت و گهی ثقیل کشید

6 بهشت شد چمن و خوش کسی که با خوبان در آن بهشت شرابی چو سلسبیل کشید

7 به می سبیل کنم خون خود که خوبان را به سوی خویش توانم بدین سبیل کشید

8 نهاد نرگس بیمار چون به بالین سر حباب از آب روان شیشه دلیل کشید

9 دوید خوی ز بناگوش پیل مست سحاب شب از هلال کژک بر سرای پیل کشید

10 دوال داد میی کز رکاب اهل کرم دوال بستد و در گردن بخیل کشید

11 برون خرام کنون، خسروا، اگر خواهی قدح به روی خود و صورت جمیل کشید