ای خوش آن دم که سخنهای تو در گوش کنم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 ای خوش آن دم که سخنهای تو در گوش کنم چاشنی کرده از آن لب به سخن گوش کنم
2 مست آیی تو و پس گویی «از هوش مرو» باش باری بزیم وانگه سخن گوش کنم
3 می خلی روز و شب اندر دل آزرده من به چه مشغول شوم کز تو فراموش کنم؟
4 وه که از دود جگر این تن چون کاه بسوخت تا کی این آتش افروخته خس پوش کنم!
5 ای خردمند، در این گوشه سخنهای کسی ست کی توانم که سخنهای تو در گوش کنم؟
6 کیست خسرو که عنان گیر تو گردد به وصال؟ لیکن ار حکم کنی غاشیه بر دوش کنم