ای خوش آن دم که سخنهای از امیرخسرو دهلوی غزل 1353

1 ای خوش آن دم که سخنهای تو در گوش کنم چاشنی کرده از آن لب به سخن گوش کنم

2 مست آیی تو و پس گویی «از هوش مرو» باش باری بزیم وانگه سخن گوش کنم

3 می خلی روز و شب اندر دل آزرده من به چه مشغول شوم کز تو فراموش کنم؟

4 وه که از دود جگر این تن چون کاه بسوخت تا کی این آتش افروخته خس پوش کنم!

5 ای خردمند، در این گوشه سخنهای کسی ست کی توانم که سخنهای تو در گوش کنم؟

6 کیست خسرو که عنان گیر تو گردد به وصال؟ لیکن ار حکم کنی غاشیه بر دوش کنم