خوبرویان که جگر گوشه نازند از فرخی یزدی غزل 178

1 خوبرویان که جگر گوشه نازند همه پی آزار دل اهل نیازند همه

2 سوخت پروانه گر از شمع به ما روشن کرد که رخ افروختگان دوست گدازند همه

3 بر سر زهد فروشان جهان پای بکوب که بر ابناء بشر دست درازند همه

4 نتوان گفت به هر شیشه گری اسکندر گر چه از حیث عمل آینه سازند همه

5 خواجگانی که خدا را نشناسند ز عجب عجبی نیست اگر بنده آزند همه

6 بسکه در جنس بشر گشته حقیقت نایاب مردم از پیر و جوان اهل مجازند همه

7 فرخی آه از آن قوم که در کشور خویش دوست با دشمن و بیگانه نوازند همه