خداوندا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی مقطع 142

1 خداوندا چنین گفتست حاسد که می‌باشد مرا جای دگر رای

2 به معبودی که مستغنی است ذاتش ز خواب و خورد و فرزند و زن و جای

3 که گر تا ره به دهلیز تو دانم نهم بر صحنه دیگر کسی پای