ز خودآرایی تن جامه جان چاک از فرخی یزدی غزل 166

1 ز خودآرایی تن جامه جان چاک می‌خواهم ز خون‌افشانی دل دیده را نمناک می‌خواهم

2 دل از خونسردی نوباوگان کاوه پرخون شد شقاوت‌پیشه‌ای خونریز چون ضحاک می‌خواهم

3 چو از بالا نشستن آبرومندی نشد حاصل نشیمن با گدای هم‌نشین خاک می‌خواهم

4 در این بازی که طرح نو نماید رفع ناپاکی حریف کهنه کار پاکباز پاک می‌خواهم

5 رود از بس پی صید غزالان این دل وحشی به گیسوی تو او را بسته فتراک می‌خواهم

6 قفس از شش جهت شد تنگ در این خاکدان بر دل پری شایسته پرواز نه افلاک می‌خواهم