با آنکه کسی نیست به وارستگی از فرخی یزدی غزل 22

1 این غرقه به خاک و خون دلی بود یا طایر نیم بسملی بود

2 از دست تو قطره قطره خون شد یک چند اگر مرا دلی بود

1 یک دم دل ما از غم، آسوده نخواهد شد وین عقده بآسانی، بگشوده نخواهد شد

2 تا فقر و غنا با هم، در کشمکش و جنگند اولاد بنی آدم، آسوده نخواهد شد

1 با ادب در پیش قانون هرکه زانو می‌زند چرخ نوبت را به نام نامی او می‌زند

2 وآنکه شد تسلیم عدل و پیش قانون سر نهاد پایه قدرش به کاخ مهر پهلو می‌زند

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی