اگرچه مستی می صد عذاب می‌آرد از اهلی شیرازی غزل 678

1 اگرچه مستی می صد عذاب می‌آرد خوشم که سوی توام بی‌حجاب می‌آرد

2 ندانم از غم عشقت دل که می‌سوزد؟ که باد آمد و بوی کباب می‌آرد

3 دمی که هم‌نفسانم به عیش بنشینند مرا خیال تو در اضطراب می‌آرد

4 هم از عنایت تست ای پری که رخ پوشی وگرنه دیدن رویت که تاب می‌آرد؟

5 همین سعادت من بس کز التفات توام گهی به سلک سگان در حساب می‌آرد

6 خموش اهلی و در عیش نقد کوش امشب مگو حکایت دوری که خواب می‌آرد