رخساره مکن راست به از امیرخسرو دهلوی غزل 1796

1 رخساره مکن راست به جایی که تو باشی ور راست کنی، طرفه بالایی که تو باشی

2 گفتی چو ببینی رخ ما را غم خود خور از جان که کند یاد به جایی که تو باشی؟

3 از دیده نیفتد گذرش بر تو نگویی تا خاک شوم در ته پایی که تو باشی

4 شاید که نیاری به نظر ملک جهان را در کلبه احزان گدایی که تو باشی

5 خلقی به دم سرد بمیرد به درت، آنکه خورشید نتابد به سرایی که تو باشی

6 خسرو، اگر از شعر برانی سخن عشق احسنت، زهی شعر سرایی که تو باشی