ای توده بی صدا خموشی نکنید از فرخی یزدی رباعی 242

1 راستی کج کلها عهد تو سخت آمد سست رفتی و عهد شکستی نبد این کار درست

2 روز اول ز غمت مردم و شادم که به مرگ چاره آخر خود خوب نمودم ز نخست

1 کانون حقیقت دهن بسته ما بود قانون درستی، دل بشکسته ما بود

2 صیاد از آن رخصت پرواز به ما داد چون باخبر از بال و پر بسته ما بود

1 آنان که بی‌مطالعه تقدیر می‌کنند خواب ندیده است که تعبیر می‌کنند

2 عمری بود که کافر راه محبتیم ما را دگر برای چه تکفیر می‌کنند

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی