من و مجنون دو اسیریم که غم از اهلی شیرازی غزل 89

1 من و مجنون دو اسیریم که غم شادی ماست هر که این شیوه ندانست نه از وادی ماست

2 پاس شمع رخ ساقی به دعا می داریم کین چراغی است که در ظلمت غم هادی ماست

3 آن سبکبار نهالیم که در باغ جهان سرو آزاد چمن بنده آزادی ماست

4 گر ندانیم ره و رسم جهان طعنه مزن زانکه نادانی ما غایت استادی ماست

5 بخت اگر یار شود یار هم از ما باشد زانکه بیزاری معشوق ز بیزادی ماست

6 گرچه ما خانه خرابیم ولی دلشادیم که غم خانه کنی در پی آبادی ماست

7 گرچه رندیم و تهی دست چو اهلی شادیم چرخ را با همه حشمت حسد از شادی ماست