دلبرا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 155

1 دلبرا چشم من از اشک چو دریاچه کنی وزمن دلشده بیجرم تبرا چه کنی

2 خون ما خود غم هجرت زره دید، بریخت اینهمه قصد بخون ریختن ما چه کنی

3 گرد مه مشگ کشیدی و دلم بربودی زلف را بازگره بر زده تا چه کنی

4 گربجان از تو یکی بوسه بخواهم تنها بدهی بیجگری؟ یا ندهی تا چه کنی

5 گفتی از من چه جفا دیه اندر همه عمر آنچه پوشیده نمیماند پیدا چه کنی

6 چون تو میدانی و من دانم گفتن بچه کار خویشتن را و مرا بیهده رسوا چه کنی