1 دل از گفتار ناسنجیده بی آرام می گردد که شکر خواب، تلخ از مرغ بی هنگام می گردد

2 تلافی را مکافات عمل در آستین دارد دهن گوینده را تلخ اول از دشنام می گردد

1 از حجاب عشق محرومم ز رخساری چنین دست خالی می روم بیرون ز گلزاری چنین

2 سجده می آرند خورشید و مه و انجم ترا قسمت یوسف نشد در خواب، بازاری چنین

1 از عذار او بپوشان دیده امید را تکمه از شبنم مکن پیراهن خورشید را

2 در بهشت عافیت افتادم از بی حاصلی شد حصاری بی بری از سنگ طفلان بید را

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را