1 کلاغی به شاخی شده جای گیر به منقار گرفته قدری پنیر

2 یکی روبهی بوی طُعمه شنید به پیش آمد و مَدحِ او برگزید

3 بگفتا سلام ای کلاغ قشنگ که آیی مرا در نظر شوخ و شنگ

4 اگر راستی بود آوایِ تو به مانند پرهای زیبای تو

5 در این جنگل اندر سَمَندَر بدی بر این مرغ ها جمله سرور بُدی

6 ز تعریف روباه شد زاغ شاد ز شادی نیاورد خود را به یاد

7 به آواز کردن دهان برگشود شکارش بیُفتاد و روبَه ربود

8 بگفتا که ای زاغ این را بدان که هر کس بود چرب و شیرین زبان

9 خورد نعمت از دولت آن کسی که بر گفتِ او گوش دارد بسی

10 چنان چون به چربیّ نطق و بیان گرفتم پنیرِ تو را از دهان