چو غنچه گرچه لبت مهر بر از اهلی شیرازی غزل 590

1 چو غنچه گرچه لبت مهر بر دهان دارد ز غمزه نرگس شوخ تو صد زبان دارد

2 ز بسکه باد برد جان عاشقان ز غمت نسیم کوی تو پیوسته بوی جان دارد

3 کمال حسن کند اقتضای بد مهری گمان مبر که کسی یار مهربان دارد

4 بسینه دل که طپید از خیال غمزه تو کبوتری است که شاهین هم آشیان دارد

5 بکوی عشق زیان هر که میکند سودست کسیکه سود طمع میکند زیان دارد

6 نعیم هردو جهان کوثرست و آب حیات شهید عشق هم این دارد و هم آن دارد

7 بر آستان تو اهلی است سربلند اما اگر بعرش رسد سر بر آستان دارد