دولت چو بفکر خویش تشکیل شود از فرخی یزدی رباعی 215

1 روزگاریست که در دشت جنون خانه ماست عهد مجنون شد و دور دل دیوانه ماست

2 پیش زور و زر غالب همه تسلیم شدند آنکه تسلیم نشد همت مردانه ماست

1 از ره داد ز بیدادگران باید کشت اهل بیدادگر این است و گران باید کشت

2 پرده ملک دریدند چو از پرده دری فاش و بی پرده از این پرده دران باید کشت

1 باز گویم این سخن را گر چه گفتم بارها می نهند این خائنین بر دوش ملت بارها

2 پرده های تار و رنگارنگی آید در نظر لیک مخفی در پس آن پرده ها اسرارها

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند