1 خط چو مهر گیا تا نموده یی ما را هزار مهر و محبت فزوده یی ما را

2 جفا نموده ات اکنون طریق رندی نیست چنان نما که در اول نموده یی ما را

3 اگر حدیث پری بر زبان ما بگذشت بجان دوست که در دل تو بوده یی ما را

4 بخنده یی که از آن پسته دهن کردی دردی ز عالم معنی گشوده یی ما را

5 چه حاجت است که لافیم از وفا چون تو بصد هزار جفا آزموده یی ما را

6 سگ توییم که از لطف و پاکدامانی غبار از آینه دل زدوده یی ما را

7 بعشوه گفت که اهلی گر از تو دل بردیم تو هم بلطف سخن دل ربوده یی ما را