واعظان کاین جلوه در محراب از حافظ شیرازی غزل 199

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

3 گوییا باور نمی‌دارند روزِ داوری کاین همه قَلب و دَغَل در کارِ داور می‌کنند

4 یا رب این نودولَتان را با خَرِ خودْشان نشان کاین همه ناز از غلامِ تُرک و اَسْتَر می‌کنند

5 ای گدایِ خانقه بَرْجَه که در دیرِ مغان می‌دهند آبی که دل‌ها را توانگر می‌کنند

6 حُسنِ بی‌پایان او چندان که عاشق می‌کُشد زمرهٔ دیگر به عشق از غیب سر بَر می‌کنند

7 بر درِ میخانهٔ عشق ای مَلَک تسبیح گوی کَاندر آنجا طینتِ آدم مُخَمَّر می‌کنند

8 صبحدم از عرش می‌آمد خروشی، عقل گفت قدسیان گویی که شعرِ حافظ از بَر می‌کنند