درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد از حافظ شیرازی
درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد
1
درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد
نهالِ دشمنی بَرکَن که رنج بی‌شمار آرد
2
چو مهمانِ خراباتی به عزت باش با رندان
که دردِ سر کشی جانا، گرت مستی خمار آرد
3
شبِ صحبت غنیمت دان که بعد از روزگارِ ما
بسی گردش کُنَد گردون، بسی لیل و نهار آرد
4
عِماری دارِ لیلی را که مَهدِ ماه در حکم است
خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد
5
بهارِ عمر خواه ای دل، وگرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هِزار آرد
6
خدا را چون دلِ ریشم قراری بست با زلفت
بفرما لعلِ نوشین را که زودش باقرار آرد
7
در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ
نشیند بر لبِ جویی و سروی در کنار آرد
معنی شعر:
از کینه و عداوت دشمنی دوری کن. از کبر و غرور و کدورت بپرهیز فروتنی و افتادگی را پیشه خود ساز. عداوت ها را به دوستی مبدل کن دم غنیمت را بشمار. برای رسیدن به اهداف خود از خداوند یاری بخواه.
دیگر شعرها
محبوب ترین شاعران