بردی دلم اگرچه ندارم از اهلی شیرازی غزل 1346

1 بردی دلم اگرچه ندارم شکایتی دل باز ده که با تو بگویم حکایتی

2 ما بنده توییم چرا بیعنایتی کس دل به بندگی ننهد بی عنایتی

3 از درد دل نهایت کارم پدید نیست درد دل است این که ندارد نهایتی

4 از آب خضر و آتش موسی غرض تویی هرکس کند ز قصه حسنت روایتی

5 جز ما که جان بمهر تو دادیم بیگناه از جرم دوستی نکشد کس جنایتی

6 پیش تو در حمایت بخت است هر که هست هرگز نکرد بخت بد ما حمایتی

7 اهلی دل از وفای تو و بخت خود بردی لیکن هنوز میکشدش دل سرایتی