پیش از آن کین گرد هستی سر از اهلی شیرازی غزل 67

1 پیش از آن کین گرد هستی سر زند از خاک ما با رخ خوبت نظر می‌باخت چشم پاک ما

2 دیگران از داغت ای گل همچو سرو آزاده‌اند برق رخسارت نسوزد جز خس و خاشاک ما

3 آتش سوزنده‌ای ای شمع و ما پروانه‌ایم گرد آتش کس نگردد جز دل بی‌باک ما

4 غیر شمع از اهل مجلس کس دلش بر ما نسوخت در دل خوبان نگیرد آه آتشناک ما

5 جان بیماران دل را جز اجل چاره نبود گر اجل بر دیگران زهرست شد تریاک ما

6 در گلستان جهان زان روی خاک ره شدیم تا به یاد لاله‌رویان گل دمد از خاک ما

7 غم مخور اهلی ز چاک سینه کز اقبال عشق یوسف جان سر زند آخر ز جیب چاک ما