چون چرخ به کام یک خردمند نگشت از خیام رباعی 26

1 تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

2 گر چشمهٔ زمزمی و گر آب حیات آخر به دل خاک فروخواهی شد

1 ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است، دریاب که هفتهٔ دگر خاک شده‌است؛

2 می نوش و گُلی بچین، که تا در نگری گل خاک شده‌است و سبزه خاشاک شده‌است.

1 دوری که در [او] آمدن و رفتنِ ماست، او را نه نهایت، نه بدایت پیداست،

2 کس می‌نزند دمی درین معنی راست، کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست!

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه