بنگر از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 7

1 زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری، پُر کن قَدَحی بخور، به من دِهْ دگری،

2 زان پیشتر ای پسر که دررَهْگُذری، خاک من و تو کوزه کند کوزه‌گری.

1 چون نیست حقیقت و یقین اندر دست نتوان به امید شک همه عمر نشست

2 هان تا ننهیم جام می از کف دست در بی‌خبری مرد چه هشیار و چه مست

1 برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران، خوش باش و دمی به شادمانی گذران

2 در طَبْعِ جهان اگر وفایی بودی، نوبت به تو خود نیامدی از دگران.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.