دنیا از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 2

1 اکنون که گل سعادتت پربار است دست تو ز جام می چرا بیکار است

2 می خور که زمانه دشمنی غدار است دریافتن روز چنین دشوار است

1 آن لعل در آبگینهٔ ساده بیار وآن محرم و مونس هر آزاده بیار

2 چون می‌دانی که مدت عالم خاک باد است که زود بگذرد باده بیار

1 ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است، دریاب که هفتهٔ دگر خاک شده‌است؛

2 می نوش و گُلی بچین، که تا در نگری گل خاک شده‌است و سبزه خاشاک شده‌است.

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه