فرخی یزدی

چون ز شهر آن شاهد شیرین‌شمایل از فرخی یزدی غزل 85

غزل 85 ام از 590 غزلیات

خانه / فرخی یزدی / دیوان اشعار فرخی یزدی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 85

1 چون ز شهر آن شاهد شیرین‌شمایل می‌رود در قفایش، کاروان در کاروان، دل می‌رود

2 همچو کز دنبال او وادی به وادی چشم رفت پیش‌پیشش اشک هم منزل به منزل می‌رود

3 دل اگر دیوانه نبود الفتش با زلف چیست کی به پای خویش عاقل در سلاسل می‌رود

4 چون به باطن در جهان نبود وجودی غیر حق حق بود آن هم که در ظاهر به باطل می‌رود

5 یارب این مقتول عشق از چیست کز راه وفا سر به کف بگرفته استقبال قاتل می‌رود

6 کوی لیلی بس خطرناک است ز آنجا تا به حشر همچو مجنون بازگردد هرچه عاقل می‌رود

فرخی یزدی

شعر شعر کهن غزل فرخی یزدی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از فرخی یزدی

1 ای دوره طهمورث، دل یکدله باید کرد یک سلسله دیوان را در سلسله باید کرد

2 تا این سر سودائی، از شور نیفتاده در راه طلب پا را، پر آبله باید کرد

1 گر پریشان خم گیسوی تو از شانه نبود هر خمی منزل جمعی دل دیوانه نبود

2 تیشه بر سر زد فرهاد و چو شیرین جان داد دیگران را مگر این همت مردانه نبود

1 دوش یارم زد چو بر زلف پریشان شانه را موبه‌مو بگذاشت زیر بار دل‌ها شانه را

2 نیست عاقل را خبر از عالم دیوانگی گر ز نادانی ملامت می‌کند، دیوانه را

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند

شاعر شعر چون ز شهر آن شاهد شیرین‌شمایل می‌رود فرخی یزدی می باشد.

این شعر در قرن 14 سروده شده است.

قالب شعر چون ز شهر آن شاهد شیرین‌شمایل می‌رود غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.

شعربعدی

590 / 85

شعرقبلی