1 چون در بهار خوبی امروز کامکاری شاید که عاشقان را کامی ز لب بر آری

2 با عاشقان بیدل تا چند ناز و عشوه بر بیدلان مسکین تا کی جفا و خواری

3 تا چند همچو چشمت در عین ناتوانی تا چند همچو زلفت در تاب و بی قراری

4 دردی که از تو دارم جوری که از تو بینم گر شمه‌ای بدانی دانم که رحمت آری

5 اسباب عاشقی را بسیار مایه باید دلهای همچو آتش چشمان رود باری

6 در هجر مانده بودم باد صبا رسانید از بوستان وصلت بوی امیدواری

7 گر چه به بوی وصلت در حشر زنده گردم سر بر نیارم از خاک از روی شرمساری

8 از بادهٔ وصالت گر جرعه‌ای بنوشم تا زنده‌ام نورزم آیین هوشیاری

9 ما بنده‌ایم و عاجز تو حاکمی و قادر گر می‌کشی به زورم ور می‌کشی به زاری

10 آخر ترحمی کن بر حال زار حافظ تا چند ناامیدی تا چند خاکساری