چون به زنجیر محبت بسته یی از اهلی شیرازی غزل 75

1 چون به زنجیر محبت بسته یی پای مرا عفو باید کردنت دیوانگی های مرا

2 من بسر گر میروم جرمی ندارم زانکه تو هر دم آتش می فروزی دیگ سودای مرا

3 از من دیوانه گر نیک و بدی دیدی مرنج رو مده در خاطر خود زشت و زیبای مرا

4 این قدر بینایی من بس که جز خاک درت در نظر چیزی نیاید چشم بینای مرا

5 ظاهر و پنهان چه پوشم چون تو می بینی عیان داغ پنهان درون و اشک پیدای مرا

6 بر من مجنون چه حاجت زخم تیرت ای پری بهر من تیرست و نشتر خار صحرای مرا

7 ز آستانت همچو اهلی کی کنم پهلو تهی هم مگر روزی اجل خالی کند جای مرا