چون سرو در مقام رضا ایستاده‌ام از صائب تبریزی دیوان اشعار 1010

1 نگاه آشنا در چشم او بیگانه می گردد مسلمان کافر حربی درین بتخانه می گردد

2 درین محفل خبر از نور وحدت عارفی دارد که بر گرد سر هر شمع چون پروانه می گردد

1 هرگز به خراش جگری شاد نگردیم گر تیشه شویم امت فرهاد نگردیم

2 تا محمل لیلی نشود سلسله جنبان ما همچو جرس مشرق فریاد نگردیم

1 بر رخ کس نیست رنگ وحدتی در انجمن به که دارم با دل خود خلوتی در انجمن

2 با خمار کلفت و تنهایی خلوت خوشم نیست در گردش شراب الفتی در انجمن

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟