بناوکی که مرا رخنه در از اهلی شیرازی غزل 2591

1 بناوکی که مرا رخنه در درون کردی کدورتهمه عمر از دلم برون کردی

2 تو سرو ناز که گل را بناز میبویی کجا بری دل ما را که غرق خون کردی

3 چو گل بخرمن من عمر که خواهی آتش زد که نوبهار رخ از باده لاله گون کردی

4 رهم بسلسله زلف چون نمیدادی مرا ز بهر چه سر حلقه جنون کردی

5 دلم که شهره عالم به نیک نامی بود فسانه همه شهرش بیک فسون کردی

6 درین چمن همه جامیست ایفلک چونست که جام نرگس مخمور سرنگون کردی

7 ز دام هجر بمردن رسیده ام اهلی مگو که چون برهاندت بگو که چون کردی