1 زنجیر چو آنزلف پراکنده نباشد خورشید چو آنعارض رخشنده نباشد

2 خورشید که باشد که ترا بنده نباشد زنجیر چو آنزلف سرافکنده نباشد

3 روزی که تو برگرد گلت طره فشانی خورشید که باشد که ترا بنده نباشد

4 وانجا که نهی ناوک غمزه بکمان در مه کیست که از تو سپر افکنده نباشد

5 پیش لب خندان تو گل گرچه بخندد خود داند کان خنده چو این خنده نباشد

6 زینگونه بخون ریختن اردست بر آری ترسم که دگر سال کسی زنده نباشد

7 زین حسن مشو غره که بازار گل سرخ بس تیز بود لیکن پاینده نباشد

8 ببرید سرزلف و سزا کرد و بگفتم ما را مکش ایزلف که فرخنده نباشد