1 امیر کرد مرا امتحان به خطّ و سخن به روزِ غُرّۀ شَوّال عیدِ روزه شکن

2 به پایمردیِ دانش من امتحان دادم چنان که گفت امیرم که مرحبا اَحسَن

3 ز خطّ و شعر به هر کس غَرامتی برسد از این سپس همه تاوانِ او به گردنِ من

4 دهم به پارسی و تازی امتحان که بسی کشیده ام پی تحصیلِ این دو رنج و مِحَن

5 ندیده بالشِ راحت دوچار سال بُوَد برای کسبِ هنر یک دقیقه پهلویِ من

6 کنون به جُثۀ من بنده با قبولِ امیر گمان مدار به فضل و هنر بُوَد یک تن

7 به خورد و خواب نپرداختم که با خور و خواب جوان نخواهد گشتن به قول مرد کهن

8 جوان چو رنج هنر را به خویش بپسندد به راحتش برساناد خالقِ ذوالمنّ

9 کدام راحت زین خوبتر که همچو منی همی سُراید در محضرِ امیر سخن

10 گشاده باشد و گویا بود به مدح امیر به صد هزار ادب مر مرا زبان و دهن

11 خدایگانِ امیران مِهین امیر نظام که اوست در همه فن همچو مردمِ یِکفَن

12 ز خویش دور کند سیم و زر تو پنداری کفِ کریمش با سیم و زر بود دشمن

13 به عیدِ قربان تا سر بُرند قربانی شکسته باد عدو را به حضرتش گردن