اجل از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 64

1 اجل منتخب الدین اوحد الفقرا کند قبول سلام و دعا برون زشمار

2 بغایتی بلقای تو آرزو مندم که شرح دادن بعضی از آن بود دشوار

3 تو خویشتن زمی اندر کنار گیر از آنک گرفته حجره محروس دیگری بکنار

4 وگرت دست رسد درد گر صلت پیوند که آن ستیره بیکبارگی گسست مهار

5 عنان بوقت نگهدار سخت و سست مگیر که تا برون نکند سر زنیفه شلوار

6 تو سخت میکن و مرز آب میده و میرو که قلتبانی ازو در جوار باشد خوار

7 ولی تو تنگ مکن دل که در نخواهی ماند بهیچ جا بچنین کیر از چنان کفتار

8 نعوذ بالله ازین گفته خاکمان بدهن ز طیبتی که درو واجبست استغفار