باز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 5

1 باز مارا هوس خوش پسری افتادست بازمان از پی دل دردسری افتادست

2 کار دل سخت بدافتاد درین بار که او بکف سخت دل بد جگری افتادست

3 من نمیدانم کاین مشغله بر من زچه خاست بیش ازین نیست که ما را نظری افتادست

4 هان بترس ایدل سرگشته که در آنسرکوی هر کجا پای نهی تازه سری افتادست

5 چه خوشست اینکه شکایت کنم از عشق بدو یعنی این کار مرا با دگری افتادست