باز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 10

1 باز مرا عشق گریبان گرفت باز دلم دامن جانان گرفت

2 عشق بتان آفت جان و دلست وای برای کو پی ایشان گرفت

3 سرو بدید آن قد و حیران بماند ماه بدید آن رخ و نقصان گرفت

4 گفتم اگر دل ببرد باک نیست آه که دل برد و پی جان گرفت

5 باک ندارد ز سر زلف او دل چو ره آن لب خندان گرفت

6 کز ظلمات ایچ نیندیشد آن کش هوس چشمه حیوان گرفت

7 گفتم مردم ز غم عشق گفت ماتمی از بهتر تو نتوان گرفت

8 قصه چه خوانم بمن آن کرد دوست که دشمن انگشت بدندان گرفت