ربودی از ازل این گوی لطف از اهلی شیرازی قصیده 4

1 عاشقم بر آن بت و دل خون که از اندیشه است کز پس هفتاد سالم بت‌پرستی پیشه است

2 از دل پرخون مستان ای پری غافل مشو کاین حریفان را به جای باده خون در شیشه است

1 نقشبندی که کسان عاشق و مستند او را گو چنین ساز بتی تا بپرستند او را

2 زاهدان سنگ که بر شیشه میخواره زدند نه همان شیشه که دل نیز شکستند اورا